ΔΙΑΣ ΚΑΙ ΗΡΑ

Στην ελληνική ιστορία, η Ήρα ήταν αδερφή και σύζυγος του Δία, κόρη του Κρόνου και της Ρέας. Ήταν η θεά του γάμου και προστάτιδα των γυναικών. Ζήλευε τον άνδρα της Δία για τις απιστίες του προς αυτήν και πολλές φορές εκδικήθηκε τις γυναίκες με τις οποίες την απατούσε ο Δίας.

Η γέννηση της βασίλισσας των θεών τοποθετείται σε διάφορα σημεία. Μερικά από αυτά είναι η Σάμος ή η Στυμφαλία ή η Εύβοια. Η μοίρα της δεν ήταν διαφορετική από αυτή των αδερφών της. Ο Κρόνος την κατάπιε, προσπαθώντας να πολεμήσει τη μοίρα του, καθώς η Γαία και ο Ουρανός του είχαν προφητεύσει πως ένας απόγονός του θα διεκδικούσε την εξουσία. Μόνο όταν η Ρέα κατόρθωσε, με τέχνασμα, να ξεγελάσει τον Κρόνο, τότε η Ήρα, μαζί με τα υπόλοιπα αδέρφια της, ξαναείδε το φως. Κατα μία εκδοχή ο μύθος της ένωσης του Δία και της Ήρας συμβόλιζε την ένωση της καθαροτητας του Ουρανού (εκφραστής του ο Δίας) με τον Αέρα, στοιχείο ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο, που εκφραστής του ήταν η Ήρα.

Μετά την εκθρόνιση του Κρόνου, ο Δίας ζήτησε την Ήρα σε γάμο. Εκείνη αρνήθηκε. Τρελός από έρωτα για την αδερφή του, ο Δίας δεν παραιτήθηκε από τους σκοπούς του. Μια βροχερή, χειμωνιάτικη μέρα, καθώς η θεά περπατούσε στο δάσος, ο Δίας μεταμορφώθηκε σε κούκο και έπεσε στα πόδια της ανυποψίαστης Ήρας. Η θεά λυπήθηκε το μισοπαγωμένο πουλάκι. Έσκυψε, το πήρε στην αγκαλιά της, το χάιδεψε και το ζέστανε στους παρθενικούς της κόρφους. Τότε ο βασιλιάς των θεών πήρε την πραγματική του μορφή. Επιβλητικός και πανίσχυρος εξουδετέρωσε και τις τελευταίες αντιστάσεις της θεάς. Η Ήρα νικήθηκε, υποτάχθηκε, έγινε για πάντα δική του, αφού πρώτα εξασφάλισε «υπόσχεση γάμου».
Σε μια ερωτική τους συνάντηση, που με γλαφυρότητα περιγράφει ο Όμηρος στη Ραψωδία Ξ της Ιλιάδας, η Ήρα κατάφερε με τα θέλγητρά της ν’ αποκοιμίσει τον Δία, ώστε να μπορέσει να συνδράμει τους προστατευόμενούς της τους Αχαιούς, παρ’ όλον ότι ο Δίας είχε διατάξει στους θεούς αυστηρή ουδετερότητα.
Στολισμένη με πολύτιμα και λαμπερά κοσμήματα, αρωματισμένη, φορώντας τη μαγική ζώνη που είχε πάρει από τη θεά Αφροδίτη και συνοδευόμενη από το θεό Ύπνο, με τον οποίον είχε προηγουμένως συνεννοηθεί, ανεβαίνει στην κορυφή Γάργαρο της Ίδης, απ’ όπου ο Δίας παρακολουθούσε τα διατρέχοντα στην Τροία.
Μόλις την είδε ο Δίας, ο έρωτας του θόλωσε το νου, σαν τότε που μικρά παιδιά πρωτόσμιγαν ερωτικά πηγαίνοντας κάθε τόσο στο κρεβάτι κρυφά από τους γονείς τους
Κι ενώ η Ήρα του λέει ότι δήθεν πάει να κάνει επίσκεψη στους θετούς γονείς της, τον Ωκεανό και την Τηθύ, για να τους συμφιλιώσει, και ότι ήρθε να του πει ότι θα λείψει ο Δίας της λέει ότι μπορεί να πάει κι αργότερα στους γονείς της και της ζητά να πλαγιάσουν και να χαρούν τον έρωτα, γιατί ποτέ ως τώρα δεν είχε μια τόσο έντονη ερωτική διάθεση, ούτε με τις άλλες – κι αναφέρει σωρεία δεσμών του με διάφορες θεές και θνητές – ούτε και με την Ήρα. Η θεά Ήρα φέρνει αντιρρήσεις. Φοβάται και ντρέπεται ότι θα τους δουν οι θεοί και προτείνει να πάνε στο νυφικό τους θάλαμο.
Ο Δίας την καθησυχάζει κι απλώνει χρυσό νέφος αδιαπέραστο που τους κύκλωσε και τους κάλυψε και τους έρραινε με δροσερές σταλαγματιές.
Και η θεά Γη τους έγαλε χλωρ? χορτ?ρι, κρ?κο, τριφ?λλι τρυφερ? κα? φουντωμ?να κρ?να, σαν ένα μαλακό στρώμα, ώστε να μην αγγίζουν το έδαφος. Εκεί πλαγι?σαν με χρυσή νεφ?λη τυλιγμ?νοι. Δαμασμένος από τον έρωτα, τον πόθο και τον ύπνο ο Δίας κοιμόταν ήσυχος, κρατώντας στην αγκαλιά του την Ήρα. Ο Ύπνος, όπως είχε συνεννοηθεί από πριν με την Ήρα, έτρεξε και ειδοποίησε τον Ποσειδώνα που προστάτευε τους Αχαιούς κι αυτοί κατάφεραν να απωθήσουν τους Τρώες μέχρι τα τείχη της πόλης τους.
Εκείνη τη στιγμή ξύπνησε ο Δίας, κατηγόρησε την Ήρα, αλλά αυτή έριξε το φταίξιμο στον Ποσειδώνα.
Στο Αττικό ημερολόγιο υπήρχε ο μήνας Γαμηλιών, που είναι ο έβδομος μήνας του έτους, αφιερωμένος στους θεούς Δία και Ήρα και αντιστοιχούσε στο χρονικό διάστημα 23 Δεκεμβρίου έως 22 Ιανουαρίου.
Ο μήνας πήρε το όνομά του από τη γιορτή των Γαμηλίων ή Θεογαμίων, που ήταν αναπαράσταση του Ιερού Γάμου μεταξύ των δυο θεών.
Από το γάμο της Ήρας και του Δία γεννήθηκαν ο Άρης ,η Ήβη και η Ειλείθυια. Σύμφωνα με τον Όμηρο γεννήθηκε και ο Ήφαιστος, ενώ κατα τον Ησίοδο η Ήρα γέννησε μόνη της τον Ήφαιστο, χωρίς τη συμμετοχή του Δία.
Συχνά η Ήρα περιγραφόταν ή απεικονιζόταν κρατώντας κάποιο σκήπτρο ως σύμβολο κυριαρχίας ή έχοντας στα χέρια της ρόδι (σύμβολο γονιμότητας). Άλλα γνωστά σύμβολα της Ήρας ηταν το παγώνι, ο κούκος που συμβόλιζε τον ερχομό της άνοιξης και διάφορα λουλούδια και φυτά που συμβόλιζαν την ευλογία της φύσης.
Προς τιμή της Ήρας γίνονταν γιορτές σε πολλές πόλεις της αρχαίας Ελλάδας και ονομάζονταν Ηραία. Τα λαμπρότερα Ηραία γινόταν στο Άργος, τη Σάμο και την Ολυμπία.
Οι ναοί προς τιμή της Ήρας είχαν το όνομα Ηραίον. Το πιο σημαντικό Ηραίον στον Ελλαδικό χώρο είναι το Ηραίον της Σάμου.
Απόγονοι της Ήρας ήταν οι Κάδμειοι (αναμεσά τους ο θεός Διόνυσος), οι Πελοπίδες (ο Αγαμέμνονας, ο Μενέλαος, ο Θησέας, ο Αίγισθος, ο Ορέστης, η Ηλέκτρα, η Ιφιγένεια, ο Αμφιτρύωνας, η Αλκμήνη, ο Ευρυσθέας, ο Ιόλαος, ο Ηρακλής) οι Θεστιάδες (η Αλθαία, η Λήδα, ο Μελέαγρος, η Δηιάνειρα, οι Διόσκουροι, η Ελένη, ο Αμφιάραος), ο Ασκληπιός, οι Παλικοί, ο Αιγέας και ο ληστής Περιφήτης.